Outback & NZ

Het is al weer een tijd geleden sinds mijn laatste blog. Sorry voor de vertraging. Ik had eigenlijk mijn blog af in NZ, maar daar kwam ik tot de leuke ontdekking dat de helft van mijn verhaal spoorloos was verdwenen.      

De twee weken voordat we naar NZ gingen waren in Oakwood het leukste, dit was de cattle station waar Bob en ik hebben gewerkt. Het was zoals ik vertelde in mijn vorige verhaal een bijzondere ervaring om te kunnen werken bij een super familie in de middle of nowhere. De laatste 2 weken gebeurde er veel in Oakwood: de clearing sale, een afscheidsfeest georganiseerd door vrienden van Howdy en Jay én natuurlijk de verhuizing. Er kwamen ook meer mensen helpen. De 2 dochters van Howdy en Jay; Rachel en Holly. Ook uncle Don hielp mee, hij was in het verleden getrouwd met de zus van Howdy, maar toch echt een deel van de familie. We schoten dus laatste 2 weken veel op. Elke avond was het gezellig, we zaten vaak met 10 man aan tafel en natuurlijk mocht een heerlijk stuk vlees van de bbq niet missen. Rob at ook vaak mee, hij werkt voor Arcadian, dit is het Australische bedrijf in de biologische vleesproductie dat Oakwood heeft gekocht. Op 13 februari was het afscheidsfeest voor Howdy en Jay. Ongeveer 150 mensen waren op dat feest. Ik dacht nog; waar komen al die mensen vandaan? Zo dichtbevolkt is het hier niet, maar iedereen met een property kent elkaar, eigenlijk is het een klein wereldje in het uitgestrekte Queensland. De meeste mensen hadden een halve of hele dag gereden om "even" op het feest te komen. Dat feest duurde overigens niet even, haha. Het begon 12 uur 's middags en het ging voor sommige door tot 3 uur 's nachts. Ik haalde 3 uur 's nachts niet, elke avond na 10en merk je weer dat je die ochtend 6 uur bent opgestaan. Daarnaast ontvermde een ouder stel zich over de biertap. De vrouw liep de hele middag rond met een kan bier, als je 2 slokken van je bier had genomen vulde ze je bier weer bij tot de rand. Dat is leuk bij de eerste biertjes maar daarna verschuil je toch echt je glas. Op zo'n zie je die echt ozzie cultuur. Iedereeen brengt zijn eigen eski mee, om er zo zeker van te zijn dat je erg dronken wordt en letterlijk elke man draagt dezelfde hoed, spijkerbroek, overhemd, en leren laarzen. 

De 21ste was de clearing sale. Het was een grote veiling met in totaal 850 lots. Een lot was bijvoorbeeld een machine, een pallet (met gereedschap) of een meubel. Bijna alles hebben Bob en ik in onze handen gehad, dus je kunt je wel voorstellen dat we ons in de 5 weken ervoor niet hebben verveeld. Er kwamen ongeveer 350 mensen op af. 1 man kwam aan met zijn helicopter, kocht de duurste machine, een Caterpillar dozer met rupsbanden die 2 keer zo hoog zijn dan jezelf en vloog daarna weer terug naar huis. Bijna alle lots werden gelukkig verkocht. Bob en ik liepen die dag lekker rond met n biertje in onze hand en natuurlijk waren we benieuwd of ons werk nog wat opbracht. 'S avonds was er natuurlijk nog een feest voor de vrienden/kennissen die bleven. 

Op donderdag 25 februari vertrokken we met 3 auto's en de truck met verhuisdozen naar Kilcoy. Dit ligt ten westen van Brisbane, zo'n 9 uur rijden. Ik reed met Charlie en de oude werkhond Lucy mee, die 9 uur lang met haar kop in de wind zat. Dit was de eerste keer dat ze Oakwood verliet dus ze keek waarschijnlijk haar ogen uit. Toen we aankwamen hielpen Bob en ik met het uitladen van de truck. Zaterdag kwam Uncle Don speciaal voor ons met zijn boot op de trailer naar Kilcoy, om ons een leuk dagje op het water te bezorgen. Hij had de foutste boot die je maar voor kan stellen, haha, maar wel erg gaaf! Het was een raceboot genaamd; "Cash injected" met een 5 liter v8 motor en een open uitlaat. Toen hij de motor startte keek iedereen in een straal van een kilometer om. We zouden gaan waterskieen maar (gelukkig) waren er te veel golfjes dus een band kwam achter de boot met bob en mij erop. Dit was een beetje pijnlijk als je weer van de band op het water gekletterd werd, maar bovenal super lachen! In de avond gingen we met Rachel (1 van de dochters van Howdy en Jay) mee naar Brisbane om uit te gaan met haar en haar vrienden. Het was leuk om met locals uit te gaan. Eerst deden we een drankje bij 1 van haar vrienden thuis in het centrum van Brisbane en daar gingen we naar leuke kroegen. We sliepen die nacht bij Rachel in Brisbane. De volgende dag pakten we (gelukkig pas) aan het einde van de middag het vliegtuig naar NZ. Natuurlijk hadden we hier super veel zin in, weer een nieuw avontuur!

In Nieuw Zeeland haalden we 1 maart onze mooie campervan op. Bob en ik hadden afgesproken met Annelot en frank om elkaar bij het verhuurbedrijf in Auckland te treffen. Wij kennen Annelot van Magnetic island, maar Frank nog niet. We hadden hem alleen via de telefoon gesproken en we hoorden van Annelot dat hij een gezellige aanvulling zou zijn op de groep. Ons plan hoe we zouden gaan rijden werd al snel duidelijk; de eerste 3 weken het zuider eiland (waar de natuur het mooiste is) verkennen en de overige 2 weken op het noorder eiland doorbrengen. We wilden graag low budget reizen, dus elke avond gewoon koken en op campings besparen, dus vaak op gratis/ bijna gratis campings gaan staan. Na 2 bijna bijna gratis overnachtingen namen we de 3 uur durende ferry naar het zuider eiland. We kwamen middernacht aan, maar we hadden door dat het prachtig moest zijn. We reden in het pikke donker over een smalle bergweg langs het water om bij de camping te komen. De volgende ochtend kregen we gelijk, we stonden op een prachtig plekje aan het water bij de Marlborough streek. We reden het eiland tegen de klok in, wat betekende dat we die middagje een leuk stadje Nelson op de route lag. We hadden hier een rustig middagje, we liepen wat rond door het stadje en zaten lekker in zon in de royal garden. Voordat we door gingen rijden, deden we boodschappen, op de parkeerplaats raakten we in gesprek met een local die zijn stuk grond op de berg aan ons aanbood om de campervan neer te zetten voor die nacht. Natuurlijk zeiden we hier geen nee op. We reden achter hem aan. Het stuk grond was letterlijk boven op de berg bij Nelson waar je alleen kunt komen als je het laatste stukje rijdt over een stijle graffel road. Onze campervan die natuurlijk met vier man + bagage+ tent op het dak, overbeladen was, had daar niet zo zin in. Het was mijn taak om de camper naar boven te rijden, maar al snel merkte ik met 2 slippende banden dat de camper te zwaar was en te weinig grip had. De man deed heel luchtig en zei dat we de backpacks en de boodschappen bij hem in de ute konden doen. Ik reed de auto iets terug om een beetje een aanloopje te hebben. Poging 2 was beter; met een lege auto, 3 man die de auto duwden en de gaspedaal tot aan de bodem ingedrukt, ging de auto met moeite de berg op. Ik was al vergeten waar we het ook al weer voor deden, maar bovenaan was het uitzicht over omgeving echt prachtig. We dronken met die man een biertje en genoten van de mooie zonsondergang. 

De volgende bestemming was Abel Tasman national parc! Een prachtig dichtbebost gebied aan de tasman zee. Eerst reden we naar het noordelijkste punt van het zuidereiland. Hier had je een mooie wandeling tussen de schapen door het een heuvelachtig landschap die je natuurlijk 7meteen herinnert aan de film, The lord of the rings. Het pad einigde op een uitgestrekt strand waar we door de harde wind werden gezandstraald. Het strand was prachtig en in de verte zagen we een zeehondenfamilie lekker in een natuurlijke pool baderen. 'S avonds vierden we om 12 uur uur mijn verjaardag. Ze hadden een leuke kaart, bier, champagne en borrelhapjes gekocht, wat erg in de smaak viel natuurlijk! Het was een super gezellige avond! De volgende ochtend ging de wekker net wat te vroeg, want we gingen een wandeling doen van 18 km door Abel Tasman national parc. Het was een lange wandeltocht voor ons, maar ontzettend mooi. Boven op de berg hadden we een prachtig uitzicht over het national parc en de zee en tijdens de terugweg langs alle baaien hadden we een lekkere verfrissende duik in de zee. De volgende ochtend voelden onze voeten wat minder lekker aan, dus het was een ideale dag om mountain bikes te huren! Dit was een heftig route in het bos op de helling van de berg, de route ging vaak steil omhoog of omlaag. Dit zorgde voor veel lol, althans voor sommige meer dan voor andere. Onze wielrenner Bob fietste bijna het ravijn in, Annelot had een paar liters bloed verloren door haar wondjes en Frank deed ook maar wat. Toen we allen heelhuids beneden bij het strand aankwamen, doken we lekker de zee in. De volgende dag hadden we een rustdag in de auto, we reden "The great coast road" langs de westkust naar het zuiden. Dit was ondanks het slechtere weer een prachtige route naar een piep klein plaatsje genaamd; Okarito. Hier wonen ongeveer 3 mensen, een koe en een kip. Die avond was er toevallig een optreden van een band uit Wellington genaamd; Eb en Sparrow, dus wij gingen met onze eski er heen. Het was een intiem huiskamerconcert in een klein dorpshuisje waar de gemiddelde leeftijd door ons aanwezigheid net onder de 50 bleef^_^, maar het was leuke livemuziek en het was leuk om tussen de locals te zitten. 

De Fox en Franz Josef Glaciers hebben we hierna gedaan. Dit zijn prachtige gletschers waar je ondanks het vele gesmolten ijs toch dichtbij de glacier kunt komen. Bij de Franz Josef kozen we de lange wandeling van 6 uur, mede door het mooie weer was het echt prachtig. Boven bij het uitzichtpunt ontmoette we een nederlands meisje, ze had een goede tip dat 3 tot 6 uur happy hour was bij de bar in het dorp beneden. Dus wij vervolgden onze tocht weer naar beneden om om 3 uur een heerlijk koud biertje op het zonnige terras te nuttigen, waar we haar en haar vriendengroep ook weer ontmoette. Het was een gezellige middag en avond, en we pakten een gratis douche mee in hun hostel om vervolgens die avond weer op een gratis spot te camperen. De ochtend erna heb ik een 15 min helikoptervlucht gehad naar en boven de Fox Glacier wat echt gaaf was. Vanuit de lucht zie je pas echt goed hoe groot het glaciergebied is. Ten zuiden ligt Milford Sound, dit is een prachtige fjiord waar het ongeveer 180 dagen per jaar regent. Helaas hadden wij 1 van die 180 dagen. Gelukkig was het tijdens een wandeling en een boottocht door de fjiord droog. Ondanks het weer was het echt een indrukwekkend gebied. Je denkt dat je een waterval ziet van 50 meter, maar die blijkt 160 meter te zijn, alles is hoger en groter dan je denkt.

Ondertussen hadden we het nog super gezellig in onze super deluxe kleine campervan. Binnen 5 min. Heb je de tent op het dak uitgevouwen en kan je al lekker zitten met een biertje in je hand. Frank was chef tentstok, Bob was chefkok samen met mij en Annelot was chef broodjes smeren en chef afwasser, zo waren de rollen goed verdeeld! We aten vaak simpele pasta of rijst maaltijden omdat het lastig koken was met 2 slechte pannen en 2 gaspitjes. In het zuiden was het 's avonds vaak koud, je merkte dat het al herfst begon te worden.

Na milford sound reden we naar Dunedin, een stad aan de oostkust. Hier reden we scenic routes langs het water richting het noorden, we zagen super veel zeehonden, dolpfijnen en zelfs wat pinguins. We reden ook wat meer weer het binnenland in, want twee prachtige meren; Lake Pukaki en Tekapo, mochten we echt niet missen. In Lake Pukaki zaten we op een mooiste gratis camping van NZ, namelijk aan een azuur blauwe meer en Mount Cook op de achtergrond met besneeuwde bergtoppen. De volgende ochtend deden we bij Mount Cook een mooie wandeltocht. De volgende echte hihglight was waar we onze trip op het zuidereiland begonnen, namelijk in Malborough Sound dichtbij Picton. We hebben hier dezelfde bergweg langs het water maar nu in het licht en met prachtig weer. We reden door naar het uiterste puntje van Marlborough Sound waar je de laatste 30 km over een van de mooiste graffel roads van NZ rijdt. Bij het plaatsje French pass overnachtten we en de volgende dag gingen we kayakken door het prachtige stukje NZ, we hadden veel stops om lekker te lunchen en te zonnen op verlaten strandjes. Die dag hadden we ergens in de verte maar 1 andere kayak gezien, heerlijk dus! De man die ons de kayaks verhuurde bood ons bij terugkomst een douche en een kop thee met zelfgemaakte cake aan. Natuurlijk sloegen we dit niet af. Het leuke van de niet toeristische dingen is, het is super persoonlijk en niet duur! De volgende dag was het weer omgeslagen, we hadden vanaf 's middags veel regen. Perfect weer dus om lekker naar een wijnproeverij te gaan en daarna naar de bios te gaan. De ochtend erna pakten we vroeg de ferry naar het noorder eiland.

De eerste 2/3 dagen op het noorder eiland was het nog vrij slecht weer. We reden de eerste 2 dagen over prachtige b wegen, eerst naar Napier en de dag daarna naar Taupo in het midden van het noorder eiland. Toevallig kwamen we langs het dorpje met de langste naam ter wereld, deze was lastig uit te spreken, dat vond google maps trouwens ook, haha.Taumatawhakatangihangakouauotamateturipukakapikimaungahoronukupokaiwhenuakitanatahu. Lake Taupo is het grootste kratermeer van NZ. Het is een prachtige omgeving met veel plekken waar de stoom en kokend water uit de grond komt. Dichtbij Taupo ligt Tongariro National Parc, waar je een prachtig wandeltocht over de vulcaan kan maken, genaamd; Alpine Crossing. Deze wandeltocht van 20 km behoort tot 1 van de mooiste 1 day walks ter wereld, dus natuurlijk moesten we hier aan wagen. Ondanks de stijle klim ging het ons gelukkig goed af en het was inderdaad prachtig, we hadden ook mazzel met het weer, het was de eerste zonnige dag sinds we op het noorder eiland waren. Op de vulkaan waren er 4 prachtige blauw-groene meren, de kleuren zijn waarschijnlijk ontstaan door de gassen uit de vulkaan. Einde van de middag pakten we de bus terug naar onze auto. Net boven Taupo zijn we naar de terminal hot pools geweest, dit was heerlijk relaxen na de wandeltocht. Hier konden we ons 5 uur lang goed vermaken, in de hete baden, potjes kaarten, lekker patat als avondeten en vervolgens weer lekker de warme baden in. Het hete water stroomt vanuit de bergen rechtstreeks ongefilterd de zwembaden in, ideaal.

Volgende highlight was raften in Rotorua, dit was echt leuk en spectaculair. Het 1.5 uur wild water en veel watervallen dus dat zorgde voor veel fun. Bij de hoogste waterval van 7 meter werd ik uit de boot in het water gesmeten. Met mijn helm op mn neus en mn zwemvest tot aan mn voorhoofd wist ik even niet wat onder of boven was, maar gelukkig zag ik al vrij snel weer ergens de boot drijven. Rotorua is een plaats dat bekent staat voor de vele terminal pools. In putten op straat, voortuinen en in openbare parken zie je vaak borrelend water en zwavelgas uit de grond komen, dit is een grappig gezicht. Veel huizen waren vroeger verwarmd door de natuur, maar dat mag tegenwoordig niet meer. Na Rotorua reden we langs Auckland omhoog, richting de Bay of Islands met als eindpunt Cape Reinga, het bijna noordelijkste punt van NZ. Het was geen lekker weer bij de bay of islands en we hadden niet super veel tijd, dus we besloten om geen boottocht daar te doen. Wel hebben we in de omgeving wat cultuur gesnoven, in het gebied was namelijk de eerste engelse koloniale nederzetting. We hebben ook prachtige scenic routes gereden met uitzicht over de uitgestrekte baai met eilanden. Het was nog een lang stuk rijden naar het bijna noordelijkste punt van NZ, maar zeker de moeite waard! We campeerden op een bijzonder afgelegen camping in Spirit bay, om hier te komen moesten we nog 30 km over graffel road rijden wat voor onze campervan natuurlijk geen probleem was. De volgende ochtend waren we bij Cape Reinga. Dit was een indrukwekkend punt, het is een erg ruige kust en je kijkt over de eindeloze zee. De Tasman zee en de pacific ocean komen hier samen. Dit kon je bijzonder genoeg ook zien in het water, door de golven die tegen elkaar aansloegen en het kleurverschil van het water. In de middag reden we weer terug richting Auckland, onderweg hadden we nog een omweg genomen langs het Waipoua Kauri forest. Dit is een erg oud bos met bomen (Kauri) die een paar duizend jaar oud kunnen zijn. We zagen veel ruisachtige bomen maar 1 heilige boom voor de Kiwi's spande de kroon, het had een omtrek van wel 15 meter. Om 9 uur 's avonds kwamen we weer aan in Auckland waar we langs de snelweg bij een tankstation gratis hebben gecampeerd. De volgende dag was 4 april, wat betekende; onze laatste dag in NZ:(. We gingen naar een lookout point bij Mount Victoria met uitizicht over de stad en daarna maakten we onze campervan van binnen en buiten schoon bij de wash depot. 'S avonds sliepen we lekker in een hostel in de stad, zodat we de vakantie goed konden afsluiten met een avondje uit. We belandden die avond op een studenten feest met een vaag duivel/elfjes thema ergens in een bar, waar het ondanks (of dankzij) de foute muziek erg gezellig was! De volgende ochtend hadden we een lekker anti-kater ontbijt bij nederlands restaurantje (Dutch delight), waar we aan de patat en kroket zaten. De eigenaaresse kwam uit de jordaan en had leuke verhalen over Amsterdam en haar leven nu, wat grappig was om te horen. Daarna hadden we snel de camper teruggebracht en na het afscheid nemen, gingen Bob en ik naar het vliegveld. Op naar Brisbane!

We hebben super gezellig weken met z'n vieren gehad. In 5 weken tijd hebben we in onze super deluxe campervan de mooiste plekken van NZ gezien. Je word zo opgeslokt door de natuur, je valt van de ene verbazing in de andere. We hebben in totaal tussen de 7000 en 8000 kilometers gereden. Bob en ik kwamen precies uit met het geld wat we in 6 weken verdiend hadden in de outback. Dus in bijna 3 maanden hebben we niks van onze spaargeld uit hoeven geven en 2 prachtige avonturen beleefd. Na NZ gaat Bob naar Sydney om met zijn zus te reizen. Ik ga werken op een cattle station dichtbij Mitchell, 7 uur van Brisbane het binnenland in. Nu om het echt cattle werk te gaan doen. In mijn volgende blog zal ik jullie vertellen over mijn ervaringen hier. Die blog zal minder lang op zich laten wachten! 

Groetjess uit de stoffige en warme outback!