Werken in de Outback!

Het was 7 januari dat Bob mij ophaalde in Sydney. Na 2 dagen, 2 gratis campings en ongeveer 1000 kilometer te hebben gereden, kwamen we aan in Brisbane om bob’s huurauto in te leveren. Daarnaast wilden we graag een baantje. Ik had via vrienden van mensen waar ik in Noosa verbleef een contact in Brisbane voor een baan (landscaping), maar die man kon niet zeggen wanneer we exact konden starten. We kregen onderweg naar Brisbane van dezelfde mensen een telefoonnummer van een ander werkadresje, dit was in de Outback. We hoorden dat de deze mensen hun cattle station (Oakwood) hadden verkocht en dus hulp zochten om alle spullen uit te zoeken etc. Dit klonk erg goed omdat een outbackervaring gaaf is en je tegelijkertijd geld kunt verdienen! We belden hun op (Howard en Jay), we spraken met Jay, ze klonk erg aardig en ze zei: “ik zal ervoor zorgen dat jullie verblijf hier zo word, dat jullie hier graag willen terugkomen, al zal dat dit keer lastig gaan natuurlijk” Het enige nadeel was dat we minder geld gingen verdienen dan in Brisbane, maar we hoefden niet voor accomodatie en eten te betalen. Het geld wat we verdienen kunnen we dus mooi sparen en tegelijkertijd is het een enorm leuke ervaring is. Het duurde dus niet lang om de beslissing te maken dat we dit baantje wilden.
In Brisbane hadden we een fijn hostel gevonden in West end, dichtbij South Bank. Dit zijn twee leuke buurten in Brisbane, met veel gezellige cafés, marktjes, musea en een mooi park met een lagoon, dus we konden ons prima vermaken. We waren ook nog voor 5 euro naar de bioscoop geweest, naar “The Revenant”. Sommige dingen zijn hier toch echt goedkoper dan in Nederland! De laatste avond had ik nog afgesproken met Peter en Yanni van Zijl, de mensen bij wie ik in Noosa verbleef. Zij waren voor een korte vakantie in Brisbane. Het was gezellig om met hun een drankje te doen en zij vonden het natuurlijk leuk om te horen dat wij een baantje in de outback hadden gevonden.

Op 12 Januari om 4 uur ‘s middags pakten we de bus naar Augathella. De cattle station is daar 50 kilometer vandaan. Het was een “busritje” van 12 en half uur en dan te bedenken dat je niet eens halverwege de staat Queensland bent. Om half 5 in de ochtend werden we in Augathella opgepikt door Charlie, de zoon van Howard en Jay. Het laatste stuk was erg mooi, we zagen veel kangaroos en in combinatie met een mooie zonsopkomst was het een plaatje, zoals je de outback eigenlijk voorstelt! Tot eind februari verblijven we dus hier in de middle of nowhere. Hun land is bijna 1.5 keer de oppervlakte van Amsterdam. Ergens op dit enorme stuk grond lopen 3500 koeien. Ze hebben hier een airstrip voor hun vliegtuigje zodat ze niet alle afstanden hoeven te rijden. Het vliegtuig is ook handig als het geregend heeft, want alle wegen hier zijn onverhard, dus als het regent, wat in januari en februari soms het geval is, zijn de wegen al snel te slecht om over heen te rijden. De dichtsbijzijnde plaats is Augathella en is hier 50 kilometer vandaan, daar wonen welgeteld 500 mensen! Dus je kunt wel zeggen dat je hier vrij geisoleerd bent.

De familie is erg aardig. Howdy is een stereotype rechtse australische Boer, die in één zin minimaal 3 scheldworden gebruikt, maar hij is aardig. Zijn vrouw Jay is een echte gastvrouw die elke avond heerlijk kookt met natuurlijk voor iedereen een super groot stuk vlees. Ze houdt daarnaast erg van een glaasje wijn. Ik ben benieuwd naar het afscheidsfeest wat ze over een week hier houden voor de vrienden uit de omgeving, ze houden hier namelijk wel van een goed feestje. Hun zoon Charlie is onze leeftijd en werkt 9 maanden per jaar op een enorme cattle station in de buurt van Darwin, dat nog zelfs 10 keer groter is dan hier. Het is leuk om bij een australisch gezin te verblijven en te zien hoe het hier aan toe gaat. Bob en ik hebben alle bij onze eigen hut en een gezamelijke keuken en badkamer (incl wasmachine!), dus dat is wel luxe voor ons. Daarnaast krijgen we lekker eten, wij hebben hier niks te klagen. Een normaal australisch gezin eet een koe per jaar zei Jay, maar wij eten dat in 3/4 maanden, haha.

We zijn nu al bijna een maand hier. De afgelopen weken hebben we veel schuren opgeruimd, de spullen geordend/ schoongemaakt en op pallets gezet of naar de dump gebracht. 20 februari is hier de ‘clearing sale’ (veiling), dus voor die tijd moeten we alle spullen uitgezocht en uitgestald zijn. ‘S middags is het vaak te warm (meestal tussen 35-39 graden), dan doen we vaak een simpel klusje, we hebben bijvoorbeeld leren paardenzadels en tassen opgeknapt, sommige waren wel 100 jaar oud. Boxie is de auto die wij hier gebruiken, het is een Toyota landcruiser uit ‘68 en rijdt ondanks de zwarte roet walm nog als een zonnetje! We gebruiken ook backhoe dat is de een laadmachine om de pallets te verplaatsen en zware dingen naar de dump te brengen.

Naast de huishond Randle, een Jack Russel, die denkt dat ze een duitse herder is, hebben ze ook 7 werkhonden om de koeien te drijven. Het zijn echt afgetrainde honden die ontzettend goed luisteren, dus wel iets anders dan een hond als huisdier. Op het moment is er weinig werk voor hun dus Bob en ik laten ze elke dag een uur rondrennen en geven ze eten. Vorige week was de familie naar een bruiloft dus wij hadden het rijk alleen. Dit was wel fijn want we konden echt uitslapen! In plaats van 6 uur op, konden we lekker tot 7 uur blijven liggen. We hadden veel films gekeken, op 8 tvkanalen heb je de hele dag door film, dus vervelen doe je niet zo gauw:). Op zondag waren hadden we de Land Cruiser van Howdy gepakt om een kijkje te nemen in Augathella en wat van de omgeving te zien. Heenreis ging prima, terugreis minder.. De motor viel uit en we kwamen stil te staan langs de weg in de middle of nowhere en op het warmste tijdstip van de dag. Dan krap je toch 2 keer even achter je oren. Wat bleek dat de 2de benzinetank nog ingeschakeld stond en die hadden we dus leeg gereden.. De hoofdtank zat wel vol alhoewel bob dacht dat wijzer van de tank lager stond dan voordat we vertrokken, dus daarom dachten we niet gelijk aan de bezine toen de motor uit viel=). Gelukkig kwamen we toch weer thuis. De afgelopen dagen hadden we meegeholpen in de cattle yard om de koeien met kalfjes te scheiden van de koeien zonder kalfjes. Dit was leuk werk om te doen. Gisteren hadden we Charlie geholpen, hij had zijn 20 wilde geiten naar de cattle yard gedreven, maar er waren 2 ontsnapt, dus Bob en ik hadden geholpen om ze te vangen, in de laadbak van de auto te doen en terug te brengen naar de groep geiten. Dit was een grappig klusje. Daarna hielpen we de geiten in de truck te doen, zodat Charlie zijn geiten naar de meathouse kon brengen. Door mijn schuld ontsnapte een kleine geit door het hek, dit was niet helemaal de bedoeling, maar ik heb wel zijn leven gered!

Bob en ik hebben het plan om eind februari naar New Zealand te gaan. We hebben een vlucht voor de 28ste geboekt naar Aukland. We gaan daar een campervan huren, dit doen we met een meisje die wij beiden kennen van Magnetic Island en een jongen die zij weer kent. Dus met z’n vieren gaan we in 5 weken het noorder- en zuidereiland verkennen! Op deze manier hebben we een leuk groepje en kunnen we de kosten splitten door 4 mensen. Het geld dat we hier verdienen gaan we dus op een mooie locatie besteden! Dit betekent wel dat ik mijn terugvlucht op 15 maart niet ga redden. Ik had de afgelopen maanden al in mijn hoofd dat ik hier graag nog wat langer wil blijven. De tijd gaat onzettend snel en ik wil graag nog meer zien van Australië. Ik heb mijn terugvlucht verzet naar eind juli. Dan heb ik na NZ nog 3.5 maand de tijd om te reizen en werken, dat moet genoeg zijn denk ik zo!